Ya ye primavera. A lo menos, ya lo ye oficialment. Cada anyo l'hibierno dura menos, as nevadas tardan mas en plegar y as flors colorian dinantes os paisaches. A nuestra memoria, como l'hibierno, tamién ye cada vegada mas curta. Acaso belún recuerda ya que ista Navidat, en plena temporada, as pistas habioron de zarrar porque no bi heba nieu? Belún recuerda que ista luita ya la viviemos fa quasi vente anyos quan mirabanos de protecher A Espelunciecha? No lo se, cuento que ya dengún no lo recuerda. A nieu cayió sobre as memorias y las borró, igual como borra os …
Dia Internacional d’os Pueblos Indichenas
O 23 d’aviento de 1994, l’Asambleya Cheneral d’as Nacions Unidas decidió que o Día Internacional d’as Poblacions Indichenas se celebre cada anyo o 9 d’agosto
Y si cautivamos un mundo millor?
Lucía López Marco ye activista pro dreitos lingüisticos y pro sobiranía alimentaria. Escribe en o blog Mallata.com
Tu mai tien lugar?
Lucía López Marco ye activista pro dreitos lingüisticos y pro sobiranía alimentaria. Escribe en o blog Mallata.com
Ixa malotía cronica clamada despoblación rural
Lucía López Marco ye activista pro dreitos lingüisticos y pro sobiranía alimentaria. Escribe en o blog Mallata.com
Mullers rurals d’o mundo, unitz-tos
Lucía López Marco ye activista pro dreitos lingüisticos y pro sobiranía alimentaria. Escribe en o blog Mallata.com
A Europa que chuga con a birolla
Lucía López Marco ye activista pro dreitos lingüisticos y pro sobiranía alimentaria. Escribe en o blog Mallata.com
En los territorios ocupados por la vaca frisona
A día de hoy, cuesta creer que hubo un tiempo, allá por el siglo XIX, en el que los cántabros se instalaron con sus vacas pasiegas en ciudades como Madrid, Barcelona o Bilbao para satisfacer la demanda de productos lácteos que empezaba a haber en las grandes ciudades. Actualmente, Cantabria sigue siendo conocida por su producción lechera, con la diferencia de que sus rojinas autóctonas se encuentran en peligro de extinción, habiéndose dado por desaparecidas durante muchos años, y las autoridades no parecen tener interés en conservarlas.
Inquiesta Incultura
As tuyas menazas son veires crebaus que pasaré descalza y sin fer-me mal. Zarra-me a boca con mil claus que no dixaré de charrar. Borra os suenios escritos con tinta y crema toz os libros y papels que encara que nos furtes as boiras l'aigua d'o río no dixará de correr. Talla-me os piez, que continaré fendo o camín por una luita que nunca no tendrá fin. Porque nunca no amortarás a flama d'o fogaril, porque nunca no me sacarás o que me fa vivir. Esfenderé con rasmia ista baralla que no ye perdida, porque a mia luenga ye a …
L'idioma d'as flors
Podrez cremar os libros y viedar-los. Podrez furtar todas as parolas que cullen en os diccionarios. Podrez sinyalar-me con o dido por charrar en ista fabla. Podrez tallar-me a luenga. Podrez rancar-me a vida. Pero nunca no podrez fer callar a mía voz porque no podrez evitar que o mío corazón sienta, que o mio esmo chile, que contine pensando y soniando... ...en aragonés. Y quan muera, moriré yo pero no a mía voz. Porque moriré y seré tierra y d'a tierra saldrán flors que -con o suyo silencio- charrarán iste idioma con as suyas colors...